Lang voordat Enschede WiFi had, of überhaupt wist wat een flat white was, stond daar al een bastion van bruine gezelligheid: **Café Het Bolwerk**. Gebouwd op een gedempte gracht – want waarom zou je water hebben als je ook bier kunt tappen – groeide het café uit tot de favoriete hangplek van kunstenaars, dichters, filosofen, en mensen die gewoon hun krant verkeerd om lezen.
In de jaren ’80 was het Bolwerk zo populair dat men fluisterde dat zelfs de tapkraan een burn-out had. En als je dacht dat het café ooit zou veranderen in een hippe tent met avocado-toast en neonletters? Think again. In 2024 nam stamgast **Rob Nolmans (79)** het café over, met als belangrijkste missie: *”Geen plastic bloemen, geen quinoa, en zeker geen latte-art.”*
Rob, die ooit dagelijks in het Bolwerk zat tot hij per ongeluk een carrière kreeg, keerde terug na het overlijden van zijn vrouw. Zijn motto? *”Niet kniezen, maar tappen.”* En zo werd hij de enige 79-jarige in Nederland die een kroeg overnam met de woorden: *”Misschien wat nieuwe kleedjes, maar verder blijft alles zoals het was.”*
Het Bolwerk is meer dan een café. Het is een tijdmachine met bier. Willem Wilmink dronk er, dichters dichten er, en zelfs de bridgeclub overweegt een comeback. En als je geluk hebt, krijg je er nog een mop van de stamgast bij die al sinds 1973 dezelfde grap vertelt – en hij blijft goed.
Dus: ben je in Enschede, heb je dorst, of wil je gewoon even terug naar een tijd waarin een vaasje nog gewoon een vaasje was? Dan weet je waar je moet zijn.
**Café Het Bolwerk – waar de geschiedenis niet aan de muur hangt, maar aan de bar zit.**
